Gedwongen vertrek: oproep aan bestuurders

Jaarlijks zien heel wat bestuurders zich gedwongen om te vertrekken. In een deel van de gevallen worden ze simpelweg weggestuurd door de Raad van Toezicht c.q. Raad van Commissarissen. In een groot aantal andere gevallen besluiten ze de eer aan zichzelf te houden en te vertrekken voordat de situatie onhoudbaar wordt. Soms is er sprake van regelrecht disfunctioneren van de bestuurders. Soms geldt dat voor de Raad van Toezicht zelf. Maar heel vaak ook gaat het om een complex samenspel van factoren, waarbij de vraag wie wat nou nog te verwijten valt nauwelijks meer te beantwoorden valt. Voor zover die vraag dan nog relevant is.
 
Ik ben op zoek naar bestuurders van allerlei organisaties, die min of meer gedwongen moesten vertrekken, en die bereid zijn om daar zo’n anderhalf tot twee uur door mij over geïnterviewd te worden. De interviews zijn strikt anoniem. Het gaat mij om de algemene strekking van de verhalen. Die gebruik ik als basis voor een boek, dat ik hierover wil schrijven. Ik gebruik daarbij hooguit geheel geanonimiseerde citaten. Ik heb gemerkt, dat (oud)bestuurders het doorgaans plezierig vinden om een keer uitgebreid hun hele verhaal in alle samenhang te kunnen vertellen.
 
Ik ben geïnteresseerd in het hele proces, dat geleid heeft tot het vertrek evenals het hele proces daarna. Voorafgaand aan het vertrek betreft dat de interactie met en binnen de Raad van Toezicht, de eventuele andere bestuurders, en allerlei andere relevante partijen binnen en buiten de organisatie. Daarbij ben ik ook geïnteresseerd in het psychologisch proces bij de betrokken bestuurder. Ik ben ook benieuwd hoe de betrokkene het vertrek verwerkt, er lering uit trekt en welke consequenties het heeft voor het vervolg van de eigen carrière en voor het eigen leven in het algemeen. Het gaat me dus om het, in principe althans, waarneembare proces en de beleving daarvan.
 
Het kan bestuurders betreffen, die daadwerkelijk werden weggestuurd, maar eveneens bestuurders, die de regie in eigen hand hielden en tijdig vertrokken voor ze gedwongen zouden worden om op te stappen of de situatie anderszins uit de hand zou kunnen lopen. Een voorwaarde is dat men zelf eindverantwoordelijk was en dus rapporteerde aan een Raad van Toezicht c.q. Raad van Commissarissen en of een vergadering van aandeelhouders. Het gaat mij om het zijn van bestuurder, niet om de aard van de organisatie. Dat kan zowel profit- als not-for-profit zijn.
 
Geïnteresseerden kunnen mij rechtstreeks benaderen via het mailadres en telefoonnummer op deze site. Het zou ook kunnen, dat iemand een bestuurder kent, die dit is overkomen. In dat geval zou ik het op prijs stellen als de betrokkene getipt wordt, opdat deze mijzelf kan benaderen. Op mijn eigen website is nog wat meer achtergrondinformatie te vinden over dit hele project. Ik hecht zeer aan een zorgvuldige procedure en bewaking van de privacy van de betrokkenen. Naast dit project werk ik overigens ook aan een proefschrift over de ethiek van het besturen.